کد مطلب:304438 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
گذری بر نقش پیامبر در تعالی امت
فَاَنْقَذَكُمْ اللَّهُ تَباركَ وَ تَعالی بِمُحَمَدٍ(ص) بَعْدَ اللَّتیَّا وَ الَّتی، وَ بَعْدَ اَنْ مُنِیَ بِبُهَمِ الرِّجالِ وَ ذُؤبانِ العَرَبِ وَ مَرَدَةِ اَهْلِ الكتابِ، «كُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَاَهَا اللَّهُ» [1] ، اَوْ نَجَمَ قَرْنٌ لِلشَّیْطانِ، وَ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِكینَ قَذَفَ اَخاهُ فِی لَهَواتِها فَلاینكَفی ءُ حَتّی یَطأ صماخها بِاَخْمَصِهِ وَ یُخْمِدَ لَهَبَها بِسَیْفِهِ، مَكْدُوداً فی ذاتِ اللَّهِ، مُجْتَهِداً فی اَمْرِ اللَّهِ، قَریباً مِنْ رَسولِ اللَّهِ، سَیِّدِ اَوْلیاء اللَّهِ مُشَمِّراً ناصِحاً، مُجِدّاً كادِحاً، وَ اَنْتُمْ فی رَفاهِیَّةٍ مِنّ الْعَیْشِ، وادِعُونَ فاكِهوُنَ آمِنُونَ تَتَرَبَّصُونَ بِنَا الدَّوائِرَ وَ تَتَوَكَّفُونَ الْاَخبارَ، وَ تَنْكُصُون عِنْدَ النّزالِ، وَ تَفِرُّونَ عِنْدَ الْقِتال. تا آنكه خدای تبارك و تعالی به بركت وجود [پدرم]محمّد -(ص)- پس از آن همه رنجها كه دید و سختی ها كه كشید شما را از خاك مذلّت بیرون كشید و سرهاتان را به اوج رفعت و بزرگی برافراشت، وقتی شما را رهایی بخشید كه با رزم آورانِ ماجراجو و سركشان درّنده خو و جهودانِ دین به دنیافروش و ترسایانِ حقیقت نانیوش (اهل كتاب) كه از هر سوی بر وی می تاختند و با او نرد مخالفت می باختند، درآویخت. هرگاه كه آنها آتش جنگ برافروختند، اراده خداوند آن را خاموش گردانید؛ یا هرگاه كه شاخی از شیطان ظاهر می گردید و فتنه عظیمی برپامی كردند و آتش فتنه، دهان می گشود و توطئه ای از سوی دشمنان، صورت می گرفت و یا اژدهایی از مشركان دهان می گشود، برادرش علی را در كامِ آن فتنه ها می افكند؛ و او باز نمی گشت، تا آنكه بر سر و مغز مخالفان می نواخت و كارشان را به دَمِ شمشیر می ساخت؛ و او (علی) این همه رنج و مشقّت را برای خدا می كشید و برای انجام دادنِ فرمان خداوند، سخت می كوشید. او وابسته ترین و نزدیك ترین كس به رسول خدا بود و سیّد و بزرگ و سالارِ دوستان خداوند، كه با همه آنان كه با پیامبر(ص) به جنگ برخاسته بودند، در پیكار بود و در جهت سربلندی و بالندگی اسلام، صمیمانه و سختكوشانه و تلاشگرانه، دامن همّت بر كمر نهاده، از سرزنش هیچ ملامتگری نمی هراسید. با این همه، شما در زندگی راحت و در بسترِ امن و آسایش و در نهایتِ خوشگذرانی و آرامش، غنوده بودید و در انتظار رویداری ناگوار (كشته شدن علی)، بودید. مردمانی بودید كه در شرایط بحرانی، عقب نشینی كرده، از عرصه جنگ فرار می كردید.
فاطمه(س)، پس از یادآوری پاره ای از نابسامانی های اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی دوران جاهلیّت، از قبیلِ حاكمیت نظام قبیله ای و نداشتن نظام سیاسیِ متناسب با شأن آدمی، و تعصّبهای قومی و جنگ و خونریزی و غارتگری و زنده در گور كردن دختران در میان برخی از قبایل و آیین بت پرستی و...، به نقش حیاتی حضرت محمد(ص) در تحوّل و دگرگونی جامعه جاهلی به جامعه مدنی معنوی بر محوریت توحید، و پردازش امّتی سربلند و بالنده از مردمی كژاندیش و منحط؛ به رسم قرآن كریم در یادآوری نعمتها، یاد و خاطره نعمتِ وجودِ پدرش را زنده كرده، مردم غفلت زده و مرعوب از قدرت را به حفظ حرمت پیامبر(ص) و پاسداری از دستاوردِ وحی، فرا خواند.
یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُم مُسْلِمُونَ. وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَكُنْتُمْ عَلَی شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُم مِنْهَا كَذلِكَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ. [2] ای مؤمنان، از خدا آن گونه كه حقّ پروا كردنِ از اوست، پروا كنید؛ و زینهار، جز مسلمانْ نمیرید؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراكنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد كنید. آنگاه كه دشمنان یكدیگر بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادرانِ هم شدید؛ و بركنارِ پرتگاهِ آتش بودید كه شما را از آن رهانید. این گونه، خداوند، نشانه های خود را برای شما روشن می كند، باشد كه شما راه یابید.
فاطمه(س)، پس از یادآوری پاره ای از نابسامانی های اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی دوران جاهلیّت، از قبیلِ حاكمیت نظام قبیله ای و نداشتن نظام سیاسیِ متناسب با شأن آدمی، و تعصّبهای قومی و جنگ و خونریزی و غارتگری و زنده در گور كردن دختران در میان برخی از قبایل و آیین بت پرستی و...، به نقش حیاتی حضرت محمد(ص) در تحوّل و دگرگونی جامعه جاهلی به جامعه مدنی معنوی بر محوریت توحید، و پردازش امّتی سربلند و بالنده از مردمی كژاندیش و منحط؛ به رسم قرآن كریم در یادآوری نعمتها، یاد و خاطره نعمتِ وجودِ پدرش را زنده كرده، مردم غفلت زده و مرعوب از قدرت را به حفظ حرمت پیامبر(ص) و پاسداری از دستاوردِ وحی، فرا خواند.
یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُم مُسْلِمُونَ. وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَكُنْتُمْ عَلَی شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُم مِنْهَا كَذلِكَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ. [2] ای مؤمنان، از خدا آن گونه كه حقّ پروا كردنِ از اوست، پروا كنید؛ و زینهار، جز مسلمانْ نمیرید؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراكنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد كنید. آنگاه كه دشمنان یكدیگر بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادرانِ هم شدید؛ و بركنارِ پرتگاهِ آتش بودید كه شما را از آن رهانید. این گونه، خداوند، نشانه های خود را برای شما روشن می كند، باشد كه شما راه یابید.
[1] سوره مائده، آيه 64.
[2] سوره آل عمران، آيه 103-102.